ANTWERPEN. In ons dorp stonden ook huizen met namen of verwijzingen. Jochrifra was het huis waar de drieling woonde: Johan, Christrian en Francis. De procureur woonde in Huis Sonnevare en iemand bracht uit het Zuiden de eeuwige vakantie mee door zijn huis Le Lavandou te noemen.

Spreuken had je niet, maar het was dan ook maar een dorp. Geen stad, laat staan ’t stad. Afgelopen zaterdag passeerden we daar dit huis met deze spreuk. Rococostijl, gebouwd tussen 1759 en 1781, door katoenhandelaar Henricus Beynen. Je vindt werkelijk alles op het internet. Wie al wat ouder is, hoort nu ‘Lekker westers’ klinken of, nog nadrukkelijker, ‘De dag dat het zonlicht niet meer scheen’. Wie wat jonger is, zoekt het maar. Op datzelfde internet.

Dat arbeid adelt, is als gezegde ouder dan het huis en iedereen weet wat het betekent. Hoeveel je moet gewerkt hebben om, zoals Henricus Beynen, een dergelijke woning te kunnen bouwen, is een ander paar mouwen dat in ieder geval moet worden opgestroopt. Helemaal zeker is dit: voor Jan met de pet is het niet.